Park Albatros to jeden z chętniej wybieranych przez naszych Klientów campingów w Toskanii. Ośrodek posiada świetny park wodny i szeroką ofertę rozrywki dla różnych grup wiekowych, ale może także stanowić bazę wypadową do zwiedzania pięknej Italii. W tym artykule proponujemy Wam 3 jednodniowe wycieczki z campingu Park Albatros, które możecie zaplanować, będąc na wakacjach w tym wyjątkowym ośrodku w Toskanii.
Park Albatros to położony w środku piniowego lasu camping, idealny na rodzinne wakacje. Wśród atrakcji znajduje się park wodny z basenem olimpijskim, lagunowym oraz zjeżdżalniami, szeroka oferta gastronomiczna (restauracja, bar, lodziarnia), a także urozmaicony program animacyjny.
Camping znajduje się niedaleko zatoki Baratti, w pobliżu czeka również duża, piaszczysta plaża.
Więcej o atrakcjach campingu przeczytacie tutaj.
Na camping Park Albatros polecamy dojechać samochodem, będzie to najwygodniejszy środek transportu, jeśli planujecie poznawanie regionu. W przedstawionych przez nas propozycjach wycieczek zawarliśmy wskazówki dotyczące dojazdu do konkretnych miejsc właśnie z tego campingu.
Toskania to średniowieczne i renesansowe miasta, takie jak Florencja czy Siena, malownicza dolina Val d’Orcii czy region winny Chianti. Z pewnością rzadziej mówi się o Archipelagu Toskańskim, czyli zbiorze 7 wysp, tworzących Park Narodowy Wysp Toskańskich – jeden z największych parków morskich w Europie. Jest on obszarem objętym ochroną z uwagi na unikatową florę i faunę.
Z powstaniem archipelagu wiąże się legenda z mitologii greckiej. Wezwana przez Zeusa Afrodyta pośpiesznie zakładała swój perłowy naszyjnik. W pewnym momencie ozdoba zerwała się, a perły zsunęły się ze sznurka w stronę Morza Tyrreńskiego, tworząc pojedyncze wyspy archipelagu. Tą jedyną, niezamieszkałą jest Montecristo, której nazwa stała się inspiracją dla powieści Aleksandra Dumasa „Hrabia Monte Christo”. Największą z wysp archipelagu jest z kolei Elba, na którą z łatwością możecie dostać się z campingu Park Albatros (więcej wskazówek dojazdowych znajdziecie w dalszej części artykułu). Wybierzcie się na tę piękną wyspę, by odkryć rajskie plaże, góry, liczne szklaki turystyczne i niezwykłą endemiczną roślinność.
W 1814 roku, po klęsce militarnej i podpisaniu aktu kapitulacji, Napoleon Bonaparte został zesłany na Elbę. Podobno miejsce swojego zesłania wybrał sam spośród 3 propozycji – Elby, Korsyki i Korfu. Francuskiemu wodzowi obiecano dożywotnią pensję oraz funkcję gubernatora wyspy. W ciągu jego przygody z Elbą, trawiącej niecały rok, udało mu się zmodernizować m.in infrastrukturę, rolnictwo, transport czy system podatkowy.
Napoleon zamieszkał w mieście Portoferraio, w Villi dei Mullini. Dziś w willi mieści się muzeum, w którym zachowano wystrój wnętrz, meble i antyki z czasów Napoleona, a także część biblioteki, którą Cesarz Francji przywiózł ze sobą na wyspę. Z jego inicjatywy powstał również teatr – Teatro Dei Vigilanti, przebudowany z znajdującego się tam wcześniej kościoła. Napoleon również bardzo upodobał sobie Sanktuarium Madonna del Monte w Marcianie, gdzie szczególnie lubił spędzać czas ze swoją polską kochanką Marią Walewską. Niedaleko Sanktuarium znajduje się skała o ciekawym kształcie, zwana „Krzesłem Napoleona”. Według legend Bonaparte siadał na tej skale, nostalgicznie wpatrując się w stronę Korsyki– wyspy, na której się urodził i spędził dzieciństwo.
Portoferraio to stolica Elby i największe miasto na wyspie. Położone jest tarasowo, a wąskie uliczki ze schodami ciągają się do nieba, dlatego osoby z problemami z poruszaniem się czy rodzice z małymi dziećmi zamiast wspinać się po stopniach, mogą wybrać się na spacer z równie malowniczymi widokami po porcie.
W Portoferraio znajdziecie piękną starówkę, po której warto się przespacerować. Nie możecie przegapić wizyty w Villa dei Mulini, w której obecnie mieści się muzeum Napoleona (Museo Nazionale delle Residenze Napoleoniche). Znajdziecie tu wiele śladów jego obecności – pamiątek, obrazów, książek z jego herbem, a także suknię siostry Napoleona. Zachwycą Was tutaj wytworne wnętrza i piękny ogród z widokiem na morze. Cena biletu wstępu do muzeum dla osoby dorosłej to 5 euro. Warto mieć ze sobą gotówkę, ponieważ płatność kartą nie jest przyjmowana.
Pasjonaci historii mogą odwiedzić ruiny zamku z X wieku znajdującego się na szczycie wzgórza o wysokości 394 m n.p.m. Stąd rozpościera się niezwykła panorama na wyspę, a widoki o zachodzie słońca są po prostu niezapomniane.
Dla miłośników aktywnego wypoczynku polecamy wspinaczkę na Monte Cappane, znajdujący się na wysokości 1017m.n.p.m. najwyższy szczyt Elby. Wyprawa gwarantuje niesamowite widoki, a przy dobrej pogodzie możecie dostrzec stąd inne wyspy archipelagu: Pianosę, Capraię, Montecristo, Gorgonę, a nawet położoną jeszcze dalej Korsykę! Na szlakach oprócz widoków zobaczycie także śródziemnomorską makię i wiele rzadkiej roślinności. Jeżeli nie chcecie wspinać się na szczyt możecie alternatywnie wjechać tam kolejką linową, co jest dodatkową atrakcją. Wjazd odbywa się z miejscowości Marciana i trawa około 20 minut. Pierwszy wjazd ma miejsce o godzinie 10, a ostatni zjazd o 17.30 (w sezonie letnim o godzinie 18). Bilet na kolejkę linową na Monte Cappane to koszt około 20 euro dla osoby dorosłej.
Osoby, które preferują leniuchowanie na plaży w Portoferraio znajdą dla siebie prawdziwy raj – niedużą, ale przepiękną plażę Capo Bianco oraz położoną niedaleko niej plażę Padulella. Obie charakteryzują się dużymi, białymi kamykami i przejrzystą wodą. Krajobrazu dopełniają tutaj wysokie klify i jaskinie. Na plażę koniecznie zabierzcie buty do wody.
Na wschodzie Elby znajduje się urokliwe miasteczko Porto Azzurro. Dawna wioska rybacka, znajdująca się niegdyś pod panowaniem Hiszpanów i mocno przez nich ukształtowana, jest obecnie popularnym nadmorskim kurortem.
Symbolem miasta jest bez wątpienia port, wokół którego znajdziecie różnego typu lokale gastronomiczne i promenadę idealną na rodzinny spacer. Przechadzając się po mieście napotkacie piękne pastelowe domki, zabudowę z XVII i XVIII wieku, a główne ulice starego miasta zaprowadzą Was do Piazza Matteotti, czyli placu będącego centrum życia towarzyskiego.
Jedną z atrakcji turystycznych jest twierdza Longone (znana jako forteca San Giacomo), położona na szczycie z którego rozpościera się widok na miasto. Z historycznego centrum dotrzecie tam spacerem w około 10 minut (no chyba, że podczas „wdrapywania się” na górę, będziecie potrzebować kilku przystanków na złapanie oddechu). Fort powstał w 1603 roku na planie gwiazdy za czasów panowania hiszpańskiego. Obecnie budynek jest więzieniem, a więc nie ma możliwości zwiedzania go. Mimo to warto wybrać się tu na spacer dla roztaczających się wokół krajobrazów. Na terenie fortu znajduje się także kościół św. Jakuba z XVI wieku. Kiedy Napoleon został zesłany na Elbę, przekształcił on twierdzę w swoją trzecią już rezydencję na wyspie.
W mieście znajdziecie także kościół Madonna del Carmine i przylegającą do niego kaplicę Najświętszego Serca Maryi, oba pochodzące z XVIII wieku.
To bardzo urokliwe, średniowieczne miasteczko, położone na wzgórzu Monte Calamita, 167 m n.p.m, oferuje obłędne widoki na morze i wyspę. Spacer siatką wąskich uliczek, z typowo toskańską zabudową, przepełnionymi kaskadami kwiatów spływającymi z balkonów przeniesie Was do innej krainy.
Kopalnie, które niegdyś były głównym źródłem pracy w miasteczku, dziś zamknięte, stanowią atrakcję turystyczną. Jeśli kopalnie nie znajdują się w polu Waszych zainteresowań to może Waszą uwagę przyciągną… plaże. One w Capoliveri są po prostu cudowne – do wyboru jest ich wiele, z praktycznie każdym możliwym podłożem: kamieniste, żwirowe, piaszczyste. Jednymi z popularniejszych są Naregno, Felciaio i Zuccale, a także Lacona, plaża w sąsiedniej wiosce, uznawana za jedną z najpiękniejszych na Elbie. Na prawdziwie „niebiański” krajobraz miasta składają się także wysokie klify, ukryte małe zatoczki i otaczająca to wszystko krystalicznie czysta woda.
Dwie główne ulice Via Roma i Via Ciro Menotti zapraszają do restauracji z pysznymi daniami i sklepów z lokalnym rękodziełem.
Jednym z zabytków miasta są ruiny romańskiego kościoła San Michele oraz położone wśród malowniczych wzgórz Sanktuarium Madonna delle Grazie z obrazem autorstwa ucznia Rafaella.
Festa del Cavatore (czyli Festiwal Górniczy) – Pod koniec maja mieszkańcy Capoliveri celebrują historię miasta i upamiętniają ciężki trud swoich przodków, pracujących niegdyś w kopalniach.
Festa dell’Uva (Festiwal winogron) – Święto w październiku, podczas którego w akompaniamencie muzyki, degustując wino, cztery dzielnice miasta – Fosso, Torre, Fortezza i Baluardo, rywalizują przez trzy dni w grach, paradach i pokazach związanych ze zbiorem winogron.
Festa dell’Innamorata – Festiwal odbywa się 14 lipca na plaży Innamorata, a podczas niego wspomina się historię dwóch kochanków – Marii i Lorenza. Mimo iż rodziny sprzeciwiały się ich miłości, młodzi postanowili spotkać się właśnie na plaży Innamorata. Lorenzo został jednak porwany przez piratów, a zrozpaczona Maria, próbując ocalić ukochanego, zatonęła w morzu, pozostawiając po sobie jedynie dryfującą na wodzie chustę. Co roku o godzinie 21, po ostatnim uderzeniu dzwona w kościele, z centrum Capoliveri na plażę wyrusza parada, idąc przez drogę oświetloną przez 1000 pochodni. Na plaży aktorka wcielająca się w rolę Marii zanurza się w morzu i zrzuca z siebie białą chustę, zwaną „ciarpa”. W tym momencie rozpoczyna się „disfida della Ciarpa”, czyli rywalizacja czterech łodzi o zdobycie chusty.
To najmniejsze miasto na wyspie, o powierzchni zaledwie 5 km2, otoczone przez góry: Monte Giove od zachodu i Monte Perone od wschodu. Na tak niewielkim obszarze znajdziecie zarówno przepiękne place, dwie plaże, turkusowe wody, port i wiele zieleni. To świetne miejsce dla nurków. Nad portem góruje wieża Torre degli Appiani z XII wieku, którą zbudowano, by chronić miasto przed częstymi najazdami piratów. Wzdłuż promenady biegnącej ze starej części miasta do wieży degli Appiani została zachowana oryginalna architektura z XVIII wieku. W mieście znajdziecie wiele barów i restauracji, a życie towarzyskie kwitnie tu zwłaszcza wieczorami. Usiądźcie w jednym z barów z lampką wina i cieszcie się widokiem na morze.
Jeżeli zależy Wam na ciepłej, słonecznej pogodzie wybierzcie się na Elbę między majem a wrześniem. W maju i wrześniu będzie przyjemnie ciepło (średnia temperatura to 22 stopnie), ale też spodziewać się można mniejszej ilości turystów. W lipcu i sierpniu średnia temperatura to 24-25 stopni. W tym okresie na plażach Elby może być tłoczno.
Z campingu Park Albatros najłatwiejszą opcją dojazdową jest prom z Piombino. Piombino znajduje się zaledwie 14 km od campingu. Trasę na Elbę obsługują przewoźnicy tacy jak: BluNavy czy Corsica Ferries. Możecie pojechać własnym samochodem lub wypożyczyć go na miejscu, będąc na wyspie.
Bardzo fajną opcją na zwiedzanie wyspy w sezonie letnim jest także prom z San Vicenzo (przewoźnik: Aquavision), który zatrzymuje się w konkretnych miasteczkach, dając nam czas na ich zwiedzanie. Dzięki poniższemu rozwiązaniu zwiedzicie zarówno miasto Portoferraio, jak i Marciana Marina:
Jeszcze bardziej rozbudowaną opcją jest prom z San Vicenzo, który oprócz Portoferraio i Marciana Marina, przypływa także do miasteczka Porto Azzurro:
Sam camping zajmuje się także organizacją wycieczek na Elbę (to koszt około 68 euro). Jeżeli jesteście w innych miejscach w Toskanii i na Elbę wolelibyście polecieć samolotem bezpośrednie loty odbywają się z Florencji.
Cinque Terre to naprawdę niezwykły zakątek na mapie Włoch, niektóre głosy powiadają nawet, że to najpiękniejsze miejsce w całym kraju! Położone w regionie Ligurii Cinque Terre, czyli z włoskiego „Pięć ziem”, na które składają się miasta: Riomaggiore, Corniglia, Vernazza, Monterosso al Mare i Manarola do XIX wieku było praktycznie odcięte od świata. Po wybudowaniu połączenia kolejowego, a potem stworzeniu Park Narodowego (obejmującego 5 miasteczek oraz ich okolice) zaczął się prawdziwy turystycznym „boom” na Cinque Terre. Wspomniane pięć miasteczek zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku.
Tak jak wyżej pisaliśmy, to jedno z najpiękniejszych miejsc w całej Italii! Niezwykłe położenie kolorowych domów wznoszących się znad klifów, otoczonych błękitem wody – w tych widokach się zakochacie! Chociaż nie ma tu zbyt wielu zabytków (o pojedynczych wartych uwagi napisaliśmy poniżej), to nie dla nich się tutaj przyjeżdża. To piękne widoki, charakterystyczna architektura plus pełna życia włoska atmosfera przyciągają tłumy!
A jeśli o tłumach mowa, to warto się na nie przygotować, bo Cinque Terre odwiedza 2,5 miliona turystów rocznie. Nie chcemy Was jednak do tego miejsca zrażać, bo mimo popularności, warto tu przyjechać. Aby Was jeszcze bardziej zachęcić, opiszemy pojedyncze miasta w tym Parku Narodowym:
Manarola jest najstarszym miasteczkiem z całego Cinque Terre. Urzeka portem z kolorowymi łódkami, gwarnym placem pełnym sklepików i restauracji, klimatycznymi uliczkami. Znajdują się tutaj także jaskinie i podwodne skały. Manarolę otaczają winnice, dostarczające owoców do produkcji lokalnego słodkiego wina Sciacchetrà.
To położone najwyżej ze wszystkich miasteczko i jako jedyne z wszystkich pięciu nie posiadające dostępu do morza. Stąd jednak będziecie mogli podziwiać magiczne widoki na morze i zatokę! Jest to także mniej turystyczne miejsce niż te wcześniej wymienione, idealne na chwilę wytchnienia od tłumów ludzi. Corniglia oferuje zabytki, takie jak gotycki kościół św. Piotra, Kaplica Biczowników św. Katarzyny oraz ruiny genueńskiej twierdzy. Znajduje się tu także plaża nudystów.
Zachowała urok portowego miasteczka. Działanie wilgotnych wiatrów pozbawiło części budynków kolorowych tynków, przez co architektura miasteczka nabrała wyjątkowego charakteru. Niewielki, ale bardzo klimatyczny plac z jednej strony jest otwarty na morze. Zabytkiem miasta jest kościół św. Małgorzaty Antiocheńskiej z wznoszącą się nad brzegiem morza wieżą, a także ruiny średniowiecznej fortecy, z której roztacza się panoramiczny widok na miasto i wybrzeże.
Znajdziecie tu bardzo atrakcyjną, dużą, piaszczystą plażę. Miasto zostało podzielone na dwie części (nową i starą). Nowa przypomina nadmorski kurort, tu mieszczą się hotele i restauracje, a stara skrywa w sobie średniowieczne zabudowania oraz ruiny zamku. W Monterosso koniecznie spróbujcie dań z anchois, które jest tutejszym specjałem.
Intensywnie kolorowe fasady domów witają przybywających do Riomaggiore. Między skałami ukryła się tutaj niewielka, lecz urokliwa plaża. Jeśli lubicie zwiedzanie, odwiedzić możecie wybudowany w XIII wieku zamek, a także kościół św. Jana Chrzciciela, który łączy w sobie cechy różnych epok.
Najlepszym sposobem dotarcia do Cinque Terre będzie dojazd pociągiem. Pociąg kursuje na trasie La Spezia – Cinque Terre – Levanto. Do La Spezii najlepiej dojechać samochodem (z campingu Park Albatros to będzie około 170 km) i tam go zaparkować. Pociąg zatrzymuje się w każdym z pięciu miasteczek.
W miastach Cinque Terre zamknięty jest ruch samochodowy, a przy ich granicy bardzo ciężko znaleźć jest miejsce parkingowe, dlatego polecamy samochód zostawić w wspomnianej La Spezii, a między miasteczkami poruszać się połączeniami kolejowymi.
Z racji popularności tego miejsca (w końcu to jedna z najczęściej odwiedzanych atrakcji Italii) w okresie letnim, szczególnie w sierpniu, kiedy we Włoszech są wakacje, należy się spodziewać się sporych tłumów. Dlatego Park Narodowy Cinque Terre polecamy odwiedzić szczególnie poza sezonem – w kwietniu, maju i we wrześniu.
Aby swobodnie poruszać się po Parku Narodowym, należy wykupić Cinque Terre Card. Istnieje możliwość zakupienia karty Cinque Terre Card Treno, która uprawnia także do nielimitowanej liczby przejazdów pociągami ma trasie na trasie La Spezia – Levanto.
Cinque Terre Card – cena (na jeden dzień)
7,50 Euro – Dorośli
4,50 Euro – Dzieci (do 12. roku życia)
Cinque Terre Card Treno – cena (na jeden dzień)
18,50 Euro – Dorośli
11,40 Euro – Dzieci (do 12. roku życia)
Cinque Terre, miasteczka oraz trasy poza nimi włączające się w teren Parku Narodowego, najlepiej zwiedza się pieszo. Przespacerujcie się po wąskich uliczkach i chłońcie włoską atmosferę. W Cinque Terre dostępne są różne szlaki trekkingowe, np. bardzo popularny Lazurowy Szlak łączący wszystkie miejscowości (niektóre odcinki trasy są zamknięte z powodu remontu).
Te fantastyczne widoki możecie podziwiać również z poziomu wody – wykupić rejs statkiem lub łodzią. Można tutaj również wybrać opcję zwiedzania wodospadów i jaskini Parku Narodowego kajakiem.
Pienza to miasto położone w Toskanii w przepięknej dolinie Val d’Orcii, kryjące w sobie historię wielkiej przemiany. Mówi się o nim jako o jednym z najpiękniej położonych miasteczek regionu, a ile jest w tym prawdy powinniście przekonać się sami, wybierając się do Pienzy z campingu Park Albatros. Historyczne centrum miasta w 1996 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
W średniowieczu miasto znane było pod nazwą Corsignano. W XV wieku urodził się tutaj Eneasz Sylwiusz Piccolomini, wykształcony humanista, o wielu zainteresowaniach w zakresie kultury i sztuki, prawdziwy człowiek renesansu, który ostatecznie wybrał drogę duchową, a w 1458 roku został wybrany na papieża, przybierając imię Piusa II. Dzierżąc w ręku władzę i pieniądze, wpadł na pomysł modernizacji rodzinnego miasta, którą mógł bez problemu sfinansować.
Do realizacji swoich planów zatrudnił florenckiego architekta Bernardo Rossellino. Myśliciele renesansowi pragnęli artystycznego i filozoficznego ducha swojej epoki zmaterializować pod postacią tzw. „miasta idealnego”. Renesansowa koncepcja przemian urbanistycznych zapoczątkowana została w traktacie filozoficznym przez Leona Battista Alberti’ego. W dużym uproszeniu: idea zakładała odpowiednią symetrię planu miasta 😊 Obecny plac Piusa II (Piazza Pio II), o trapezowym kształcie, uważany jest za najlepszy przykład wspomnianej idei. Pienza zatem stała się pierwszym miejscem, w którym ów koncepcję wcielono w życie, odgrywając przy tym ważną rolę w późniejszym rozwoju urbanistycznym Włoch. Papież Pius II panował w Stolicy Piotrowej zaledwie 6 lat, a wraz z jego śmiercią nastąpił koniec dynamicznego rozwoju miasta.
Jeżeli staniecie na wspomnianym placu Piusa II i obrócicie się wokół własnej osi, zobaczycie tak naprawdę wszystkie najważniejsze zabytki Pienzy, skupione w jednym miejscu i zaprojektowane przez Rossellino. Znajdziecie tam m.in. XV-wieczną rzymskokatolicką katedrę Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Duomo di Santa Maria Assunta), której niezmienioną od czasów renesansu formę zawdzięczać można papieskiemu zakazowi przebudowy kościoła. Na szczycie fasady wyrzeźbiony został herb rodziny Piccolomini – arystokratycznego rodu papieskiego, natomiast jej siedzibą stał się położony w zachodniej części placu pałac Piccolomini (Palazzo Piccolomini) zbudowany w stylu renesansu florenckiego. Była to niegdyś rezydencja Piusa II, a ród Piccolomini zamieszkiwał pałac aż do lat 60. XX wieku. Możecie wybrać się na zwiedzanie jego wnętrza, a także dziedzińca i ogrodu z malowniczym widokiem. Bilet do Palazzo Piccolomini dla osoby dorosłej kosztuje 7 euro, za dzieci szkolne pobierana jest opłata w wysokości 3.50 euro, a dzieci do lat 5 wchodzą za darmo (stan na 2022 rok).
Po wschodniej części placu zobaczycie Pałac Biskupi (Palazzo Borgia), w którym obecnie znajduje się Muzeum Diecezjalne. Był to podarunek od Piusa II dla kardynała Rodrigo Borgii, czyli późniejszego papieża Aleksandra VI.
Naprzeciwko katedry znajduje się Pałac Komunalny (Palazzo Comunale) z wieżą zegarową, pełniący rolę miejskiego ratusza. Znajdziecie tam cenny fresk z XV wieku przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem.
Piazza Pio II ze wszystkimi wyżej wymienionymi zabytkami znajduje się przy głównej ulicy Corso il Rossellino. Jak to na głównych ulicach bywa, znajdują się tu sklepy, kawiarnie i restauracje.
Wszystkie uliczki w miasteczku są bardzo urokliwe, a samo nazewnictwo niektórych z nich jest wyjątkowo atrakcyjne, na przykład Via dell’Amore (Ulica Miłości), Via del Bacio (Ulica Pocałunku) czy chciażby Via della Fortuna (Ulica Szczęścia).
Szukając pięknych punktów widokowych na dolinę Val d’Orcia, koniecznie przejdźcie się uliczką del Balzello 8 (znajdującą się po prawej stronie katedry). Cyprysowe alejki, ciągnące się bez końca pola, drzewa oliwne, winnice – wszystko to wygląda pięknie o każdej porze dnia, choć my polecamy znaleźć się tutaj o złotej godzinie – zdjęcia z ciepłym, złocistym światłem wychodzą wtedy nieziemsko! W miarę możliwości przyjedźcie tutaj w środku tygodnia i najlepiej poza sezonem, by uniknąć tłumów turystów.
Nie wszyscy wiedzą, ale Sardynia słynie z hodowli owiec. Pienza z kolei to miejsce znane z produkcji owczego sera pecorino („pecora” to owca w języku włoskim). Jak to się stało, że owce pojawiły się w dolinie Val d’Orcii? Otóż, jako że 60 lat temu Pienza nie cieszyła się popularnością wśród turystów, młodzi ludzie uciekali z miasteczka w stronę dużych miejscowości w poszukiwaniu perspektyw. Działki w tym regionie zaczęto zatem sprzedawać, proponując je pasterzom z Sardynii w dobrych cenach. Oni natomiast przenieśli się tu z rodzinami i… swoimi owcami. Tajniki wytwarzania owczego sera zaczęły być rozpowszechniane na tych terenach, a obecnie Pienza słynie z wytwarzania sera Pecorino di Pienza, który dodatkowo sygnowany jest znakiem jakości i wartości lokalnej – DOP. Oryginalny przepis zakłada, że ser powinien „leżakować” w beczkach przez około 90 dni.
Odległość z campingu Park Albatros do Pienzy to około 140 km, czyli w granicach 2 godzin jazdy samochodem. Jest to również najszybsza i najwygodniejsza opcja.
Do Pienzy z łatwością dostaniecie się także komunikacją z innych zakątków Toskanii, np. Sieny czy Montepulciano. Aby dojechać do Pienzy ze Sieny musicie wsiąść w pociąg lub autobus (112 bądź 114) w stronę Buonconvento, a następnie przesiąść się w autobus już bezpośrednio do Pienzy (jest to również autobus 112). Z Montepulciano do Pienzy dostaniecie się także autobusem 112.
Mamy nadzieję, że nasz artykuł zainspiruje Was do udania się na jedną (lub wszystkie 3) wycieczki, aby urozmaicić i jeszcze szerzej poznać piękno Italii, zagłębiając się we włoską kulturę. Jeśli interesuje Was temat Toskanii zapraszamy do przeczytania tekstu całkowicie jej poświęconego: Toskania. Sztuka, wino i malarskie krajobrazy. Co warto zwiedzić i gdzie znaleźć noclegi tym regionie.
Asia
Aleksandra
